Δημοσιεύθηκε στο startupper.gr, 7 Μαι 2018

 

Καλέ μου Startupper τις ιστορίες αυτές τις σκέφτηκα παραπάνω από 2.500 χρόνια πριν. Όμως, καλώς ή κακώς, ούτε η φύση ούτε οι άνθρωποι αλλάζουν. Νομίζω επομένως ότι ακόμα και σήμερα μπορεί να σου φανούν χρήσιμες. Απλά λίγη προσαρμογή χρειάζονται στις δικές σου συνθήκες. Εννοείται ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με συγκεκριμένα πρόσωπα είναι τυχαία και σίγουρα μη ηθελημένη. Αν όμως οι καταστάσεις που σου αφηγούμαι κάτι σου θυμίζουν, τότε θα έχω πετύχει το στόχο μου.

Σήμερα θα σου πω μια ιστορία για να σου δείξω πως περίπου τα funds και οι (κρατικές) χρηματοδοτήσεις (όχι επιδοτήσεις!) της επιχειρηματικότητας μπορεί να βοηθήσουν την ελληνική κοινωνία: Ένας γεωργός ετοιμοθάνατος, επειδή ανησυχούσε για το μέλλον των παιδιών του που δεν τα έβλεπε και πολύ εργατικά, τα κάλεσε κοντά του και τους είπε: «Παιδιά μου, σ’ ένα από τα αμπέλια μου που θα κληρονομήσετε έχω κρυμμένο θησαυρό». Όταν πέθανε, τα παιδιά του δεν φαντάζονταν ότι θα γίνουν και κείνα άξιοι γεωργοί όπως εκείνος, όμως, περίεργα για τον θησαυρό, πήραν υνιά και δικέλλες κι έσκαψαν βαθιά όλα τα χωράφια που μόλις απέκτησαν. Φυσικά θησαυρό δε βρήκαν, όμως τα αμπέλια τούς έδωσαν πολλαπλάσια σοδειά.

Πριν λίγο καιρό πρότεινα η Ελλάδα να γίνει το επόμενο Start-Up Nation. Το EquiFund αποτελεί μια καλή αφορμή (ίσως και αιτία, αφού τα χρήματα είναι πράγματι πολλά) να μας στρέψει όλους σε αυτήν την κατεύθυνση. Από ό,τι διαπίστωσα, ενώ πολλοί συμφώνησαν, κάποιοι αμφισβήτησαν τόσο το εφικτό (ακόμα και μισό δις δεν φτάνει για να φτιάξεις το επόμενο Facebook, ούτε καν το επόμενο Spotify), όσο και την σκοπιμότητα (ακόμα και να τα καταφέρουμε, τι θα κερδίσει η ελληνική κοινωνία απ’ αυτό;) αυτού του στόχου. Νομίζω ότι η παραπάνω ιστορία του Αισώπου με βοηθά να απαντήσω.

Σχετικά με τα χρήματα, αν δηλαδή φτάνει ή όχι το μισό δισ. του EquiFund. Πιθανότατα όχι, αφού τα Startups όσο περισσότερο προοδεύουν τόσο καταπίνουν τα Ευρώ σαν καραμέλες. Όμως σε αυτές τις περιπτώσεις νομίζω ότι η έννοια των χρημάτων είναι σχετική. Αν δεν φτάσει το αρχικό κεφάλαιο αλλά κάτι αξίζει τότε θα βρεθούν άλλοι να συμπληρώσουν ό,τι χρειάζεται. Έτσι δουλεύει το παγκόσμιο, καπιταλιστικό, σύστημα. Στην παραπάνω ιστορία ο γεωργός μίλησε στα παιδιά του για «θησαυρό» – δεν τους είπε πόσα θα πάρει καθένας αν αφαιρεθούν οι φόροι και τα έξοδα και συνυπολογιστεί ο πληθωρισμός μέχρι το χρόνο θανάτου του. Αρκεί η έννοια του «θησαυρού», όχι η χρηματοοικονομική του ανάλυση.

Σχετικά με τα οφέλη όλης αυτής της προσπάθειας, και πάλι η παραπάνω ιστορία είναι διδακτική. Τα παιδιά του γεωργού έσκαψαν τα χωράφια στην προσπάθειά τους να βρουν τον θησαυρό. Μπορεί να μην τον βρήκαν, όμως τα χωράφια απέδωσαν καρπούς ούτως ή άλλως. Έτσι και με την ελληνικοί κοινωνία. Μπορεί τελικά πράγματι να μην καταφέρουμε να δημιουργήσουμε το επόμενο Facebook, ούτε καν το Skype ή το Spotify. Η περιπέτεια όμως των startuppers θα έχει βελτιώσει την ελληνική κοινωνία. Θα έχει κάνει μια, ή και δύο, γενιές Ελλήνων να σκέφτονται και να δρουν διαφορετικά απ’ ό,τι στο παρελθόν. Να δημιουργούν, αντί να περιμένουν να διοριστούν. Να σκέφτονται λογικά, αντί να παρασύρονται από δημαγωγούς. Να εκτιμούν, αντί να καταστρέφουν. Κάπως έτσι νομίζω ότι τελικά ως κοινωνία θα πάμε μπροστά.