4η Βράβευση Ελλήνων Εφευρετών

 

Πρόλογος από το Λεύκωμα για την 4η Βράβευση Ελλήνων Εφευρετών.

 

Νοείται άραγε «διαγωνισμός εφευρέσεων»; Αν διαγωνισμός είναι μια «δοκιμασία στην οποία υποβάλλεται κάποιος προκειμένου να πετύχει ή να κερδίσει κάτι», σύμφωνα με το Λεξικό Τριανταφυλλίδη, τότε το πρώτο που θα περίμενε κανείς είναι μετρήσιμα κριτήρια βάσει των οποίων οι υποψήφιοι θα κριθούν. Κάτι τέτοιο είναι αυτονόητο σε αθλητικές δοκιμασίες ή σε εξετάσεις γνώσεων. Σε διαγωνισμούς μουσικής ή ζωγραφικής υπάρχουν αντίστοιχα περιορισμοί – οι διαγωνιζόμενοι καλούνται να υποβάλουν έργα σε έναν μόνο τομέα της τέχνης. Σε έναν διαγωνισμό εφευρέσεων όμως;

Ο 4^ος Διαγωνισμός Απονομής Βραβείων για Διακεκριμένες Εφευρέσεις του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, που συμπίπτει με το 100ο έτος από τη χορήγηση του πρώτου ελληνικού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, δεν περιέχει μετρήσιμα κριτήρια ή περιορισμούς. Η προκήρυξή του είναι ανοιχτή σε κάθε εφεύρεση που συνέβαλε ή μπορεί να συμβάλλει στην τεχνολογική ανάπτυξη της χώρας. Δεν αφορά συγκεκριμένο μόνο πεδίο της τεχνικής ούτε πριμοδοτεί μια από τις προϋποθέσεις χορήγησης διπλώματος ευρεσιτεχνίας έναντι των άλλων. Δεν συγκρίνει χρηματοοικονομικά μεγέθη ούτε επιβάλει, χωρίς να αποκλείει, την υποβολή οικονομικών στοιχείων.

Παραμένει επομένως, επίτηδες, ανοιχτός σε κάθε εφεύρεση. Στόχος του είναι η μέγιστη συμμετοχή. Δεν υπερτερεί το διαγωνιστικό αλλά το συμμετοχικό μέρος του. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από το ύψος των χρηματικών βραβείων του Διαγωνισμού. Αν και οπωσδήποτε σημαντικό, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι στη σύγχρονη πραγματικότητα αρκεί για να καλύψει μικρό μόνο μέρος των εξόδων που απαιτούνται για την αποτελεσματική εκμετάλλευση μιας εφεύρεσης. Συνεπώς, οι διαγωνιζόμενοι αγωνίζονται μάλλον για κότινο, παρά για χρηματικό έπαθλο.

Οι στόχοι του 4^ου Διαγωνισμού Εφευρέσεων του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας πρέπει να αναζητηθούν πέρα από το αμιγώς διαγωνιστικό του μέρος. Η βασική του επιδίωξη είναι να καλλιεργήσει κουλτούρα οργανωμένης εφευρετικότητας. Να επιβραβεύσει τους εφευρέτες που έκαναν χρήση του νομικού συστήματος προστασίας των εφευρέσεων και να παρακινήσει και άλλους να συμμετέχουν σε αυτό. Η σημασία του στόχου αυτού δεν μπορεί να τονιστεί αρκετά: Οι δείκτες οργανωμένης εφευρετικότητας σχετίζονται άμεσα με τους δείκτες ευημερίας μιας κοινωνίας.

Σε αυτόν τον Διαγωνισμό, επομένως, δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Είναι περισσότερο αφορμή για γιορτή παρά για συναισθήματα ανταγωνισμού. Νικητές είναι όλοι οι συμμετέχοντες. Κοινή μας ελπίδα είναι τελικά να ωφεληθεί από αυτόν ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Δικηγόρος

Καθηγητής Δικαίου Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα στο Τμήμα Νομικής και Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου των Βρυξελλών (VUB, Vrije Universiteit Brussel)

 

 

 

 

Could there really be a ‘competition of inventions’? If a competition is a ‘test that one goes through in order to succeed or win something’, according to the Triantafyllidis Dictionary, then the first thing one would expect is measurable criteria based on which the candidates will be assessed. Such criteria are seen in sports or knowledge competitions. In music or painting competitions, there are also restrictions – contestants are invited to submit works in a single art field. But what about an invention contest?

The 4th Competition for the Award of Distinguished Inventions by the Hellenic Industrial Property Organization (OBI), which coincides with the celebration of 100 years since the first Greek patent, does not contain exclusive measurable criteria or restrictions. Its call for expression of interest is open to any invention that has contributed or may contribute to the technological development of the country. It does not relate to a specific area of technology, nor does it favor one of the patentability conditions over others. It does not compare financial positions nor does it impose, without excluding, the submission of financial information.

It therefore remains, intentionally, open to any invention. Its goal is maximum participation. The participatory part outweighs the competitive. Besides, this also results from the amount of cash prizes of the Competition. Although definitely important, one cannot ignore that in modern reality it is enough to cover only part of the costs required for the effective exploitation of an invention. Therefore, contestants are competing for prestige, rather than for a cash prize.

The goals of the 4th Competition for the Award of Distinguished Inventions by the Hellenic Industrial Property Organization (OBI) must be sought beyond its purely competitive part. Its main goal is to cultivate a culture of organized inventiveness. To reward inventors who have used the legal system of protection of their inventions and to encourage others to participate in it. We cannot stress enough the importance of this goal: The organized inventiveness (patent) indicators are directly related to the indicators of prosperity of a society.

Therefore, in this Competition, there are no winners or losers. It is more of a celebration than a competition. All participants are winners. Our common hope is that the whole of Greek society will finally benefit from the competition.

EVANGELOS PAPAKONSTANTINOU

Attorney at Law

Professor of Law, Faculty of Law Criminology, Vrije Universiteit Brussel