Η off-line (σκληρή) πραγματικότητα γύρω μας

Δημοσιεύθηκε στο dEASY, 31.5.2010

Η καθυστέρηση (δύο μηνών περίπου, διαπιστώνω…) ανάρτησης σημειώματός μου οφείλεται στην πρόσφατη αύξηση των μελών της οικογενείας μας, και όσοι έχουν άποψη καταλαβαίνουν ποια ακριβώς κατάσταση εννοώ… Σε κάθε περίπτωση πάντως, και με την ευκαιρία της επανόδου μου, μια-δυο παρατηρήσεις μου από το μεσοδιάστημα απουσίας μου:

1) Το πιστοποιητικό γέννησης της μικρής μπορώ να παίρνω σε χαρτί για πάντα από τον Δήμο Αμαρουσίου. Αντίστοιχα, το πιστοποιητικό του γάμου, από τον Δήμο Γλυφάδας. Σε κανέναν από τους δύο δήμους δεν μένω. Εντάξει, υπάρχουν τα ΚΕΠ (για ορισμένους, η πιο ακριβή υπηρεσία κούριερ). Αλλά, αφού μιλάμε για Ψηφιακή Ελλάδα κλπ κλπ, αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο θα ήταν τα πιστοποιητικά αυτά να δημιουργούνται αμέσως μετά το γεγονός σε κεντρικό server ως πχ. προφίλ χρήστη και να είναι διαθέσιμα on-line ανεξαρτήτως τόπου διαμονής μου ή τήρησής τους. Το facebook το κάνει, όχι όμως και η ελληνική δημόσια διοίκηση.

2) Ήρθε πάλι εκείνη η ώρα του έτους που ο οικονομικός Τύπος κατακλύζεται από ισολογισμούς εταιρειών. Στις μια-δυο εφημερίδες του χώρου χωρίς υπερβολή κάθε μέρα εκδίδεται μια άλλη εφημερίδα που διανέμεται μαζί με την εφημερίδα. Μιλάμε για τόνους χαρτιού, κόπο διανομής κλπ κλπ, μόνο και μόνο για να καταλήξουν (στην καλύτερη περίπτωση) στην ανακύκλωση. Πράγματι, και λόγω επαγγέλματος ενδιαφέρομαι για ισολογισμούς εταιρειών αλλά προφανώς δεν θα φτιάξω εγώ αρχείο βάσει των εκατοντάδων σελίδων που μου αποστέλλονται καθημερινά, αλλά αντιθέτως θα γραφτώ συνδρομητής είτε στην υπηρεσία του Εθνικού Τυπογραφείου είτε σε άλλη ιδιωτική. Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος ο λόγος να συνεχίζεται αυτή η αντι-οικολογική πρακτική εν έτει 2010 σε περιβάλλον Ψηφιακής Ελλάδας. Οι απαιτήσεις δημοσιότητας (εκ του νόμου) μόνο γι αστείο εκπληρώνονται από τις εφημερίδες, οι ενδιαφερόμενοι ούτως ή άλλως κάνουν ένα από τα παραπάνω. Γιατί επομένως να μην υποχρεωθούν οι εταιρείες στη δημοσίευση μόνο ηλεκτρονικά των στοιχείων τους, πχ. στο site του Εθνικού Τυπογραφείου; Η επιβίωση του οικονομικού (και τοπικού, μην ξεχνάμε) Τύπου είναι βέβαια υπόθεση που μας αφορά όλους, αλλά αυτός ο έμμεσος τρόπος ενίσχυσης των εσόδων του μόνο απορία προκαλεί πια.

Αυτά για την ώρα, συνεχίζουμε κανονικά.