Η ευθύνη των παρόχων την εποχή των blogs

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό INFOCOM, 3.6.2006

Τα blogs μπορεί με την έξαρση που γνωρίζουν να χαρίζουν αισιοδοξία για το ρόλο του internet ως όργανο δημοκρατίας και ως το απόλυτο εργαλείο ελεύθερης έκφρασης, επανέφεραν όμως επίσης στο προσκήνιο το, για λίγο καιρό σε ύφεση, θέμα της ευθύνης των παρόχων στο Διαδίκτυο. Το ερώτημα είναι βέβαια, ποια η ευθύνη του παρόχου για δηλώσεις που βοηθά με οποιονδήποτε τρόπο ν’ «ανεβούν» στο internet, είτε μέσω blogs, είτε μέσω mailing lists, newsgroups, online forums, ή ακόμα και σε internet sites που φιλοξενεί;

Με την έννοια «πάροχος» εννοούμε τόσο τον hosting provider όσο και τον πάροχο πρόσβασης – ο πρώτος μπορεί να φιλοξενεί ιστοσελίδες (blogs) ή δηλώσεις σε δικό του site, ενώ ο δεύτερος μπορεί να δίνει τα μέσα σε ιδιώτη ν’ «ανεβάσει» πλήρη Διαδικτυακό Τόπο.

Σημασία για τη νομική αντιμετώπιση του ζητήματος έχει το αν οι υπηρεσίες του παρόχου είναι moderated ή όχι, δηλαδή, αν ο πάροχος εξασκεί προληπτικό έλεγχο στις δηλώσεις ή στο περιεχόμενο που «ανεβάζει» στο Διαδίκτυο.

Αν οι παρεχόμενες υπηρεσίες δεν είναι moderated, αν δηλαδή ο πάροχος περιορίζεται στον παθητικό ρόλο της παροχής τεχνικής υποστήριξης ώστε οποιοσδήποτε να δημοσιεύει στο Διαδίκτυο πληροφορίες χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο (και αυτό βέβαια γίνεται σαφές στις ιστοσελίδες του παρόχου και στην εν γένει επικοινωνία του με το κοινό), τότε ο πάροχος δεν ευθύνεται καταρχάς για περιεχόμενο που τυχόν προσβάλλει δικαιώματα τρίτων. Το χρονικό σημείο που αρχίζει ο πάροχος να φέρει ευθύνη είναι εκείνο που ο τρίτος, του οποίου τα δικαιώματα θίγονται, τον έχει ειδοποιήσει σχετικά και αυτός αδρανεί.

Οι διατάξεις αυτές είναι σωστές, και λαμβάνουν υπόψη το γεγονός ότι ο πάροχος δεν είναι «εκδότης» που δημοσιεύει τις απόψεις τρίτων, αλλά διευκολύνει την πρόσβαση σ’ αυτές όπως μια βιβλιοθήκη ή και ένα περίπτερο – όση επομένως ευθύνη φέρουν οι τελευταίοι για βιβλία και περιοδικά που διαθέτουν στο κοινό, άλλη τόση φέρει και ο πάροχος unmoderated λιστών, blogs, forums κλπ.

Από την άλλη μεριά, πλήρη προφανώς ευθύνη φέρει ο πάροχος εκείνος που προσφέρει «ελεγμένο» περιεχόμενο μέσω των υπηρεσίων του σε τρίτους. Αν δηλαδή πάροχος δηλώνει ότι ελέγχει το περιεχόμενό του, τότε ευθύνεται πλήρως για τις δηλώσεις που, ηθελημένα ή μη, δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο με τη βοήθειά του.

Τέλος, για τα ακανθώδη ζητήματα της ευθύνης των μηχανών αναζήτησης και της τοπικής αρμοδιότητας δικαστηρίων να δικάσουν αντίστοιχες διαφορές θα μιλήσουμε σε προσεχή σημειώματα.