Δημοσιεύθηκε στο startupper.gr, 23.06.2017

Καλέ μου Startupper τις ιστορίες αυτές τις σκέφτηκα παραπάνω από 2.500 χρόνια πριν. Όμως, καλώς ή κακώς, ούτε η φύση ούτε οι άνθρωποι αλλάζουν. Νομίζω επομένως ότι ακόμα και σήμερα μπορεί να σου φανούν χρήσιμες. Απλά λίγη προσαρμογή χρειάζονται στις δικές σου συνθήκες. Εννοείται ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με συγκεκριμένα πρόσωπα είναι τυχαία και σίγουρα μη ηθελημένη. Αν όμως οι καταστάσεις που σου αφηγούμαι κάτι σου θυμίζουν, τότε θα έχω πετύχει το στόχο μου.

Σήμερα η ιστορία μου είναι γενικού ενδιαφέροντος, δεν αφορά δηλαδή μόνο τους Startuppers, και μας μαθαίνει πως πρέπει, ή δεν πρέπει, να συμπεριφερόμαστε στους νέους πελάτες μας σε σχέση με τους παλιούς:

~

Μια φορά κι έναν καιρό ένας βοσκός, καθώς είχε βγάλει τις κατσίκες του για βοσκή, παρατήρησε ότι με αυτές είχαν ανακατευτεί και κάτι αγριοκάτσικα. Όταν έπεσε το βράδυ φρόντισε να οδηγήσει το κοπάδι του μαζί με τα νέα αγριοκάτσικα στη σπηλιά του. Την επομένη είχε μεγάλη κακοκαιρία και ήταν αδύνατο να βγάλει το κοπάδι έξω για βοσκή. Καθώς είχε τροφή στη σπηλιά μόνο για τις δικές του κατσίκες, και έπρεπε επομένως να την μοιράσει με τα νέα αγριοκάτσικα, αντί να δώσει ίσες μερίδες, στις δικές του έδινε μόνο τόσο ώστε να μην λιμοκτονήσουν ενώ στις καινούργιες έδινε πολύ περισσότερη τροφή, με την ελπίδα να μείνουν μαζί του όταν ανοίξει ο καιρός και βγουν απ’ τη σπηλιά. Όταν πέρασε η κακοκαιρία και το κοπάδι βγήκε ξανά για βοσκή, τα αγριοκάτσικα πήραν το βουνό κι έφυγαν. Ο βοσκός τα κατηγόρησε για αχαριστία, αφού τα είχε περιποιηθεί περισσότερο από τα δικά του ζώα, όμως αυτά του απάντησαν: «Μα, γι’ αυτό ακριβώς δεν σε εμπιστευόμαστε, επειδή, αν προτίμησες εμάς που ήρθαμε χτες από τις παλιές, είναι φανερό ότι, αν βρεις κι άλλες αργότερα, θα προτιμήσεις εκείνες από εμάς».

~

Η ιστορία είναι διδακτική σ’ ένα σωρό τομείς της ζωής μας (νέοι φίλοι, νέα σχέση κοκ.), όμως εμείς εδώ θα επικεντρώσουμε στους νέους πελάτες (αντίστοιχα όμως ισχύουν και για τους νέους συνεργάτες ή και για τους νέους επενδυτές). Το ερώτημα είναι, πως πρέπει να τους συμπεριφέρεται κανείς μόλις, επιτέλους, τους βρει;

Πρώτα-πρώτα να διευκρινίσουμε κάτι: ο βοσκός δεν είναι άπληστος. Δεν έχει λάθος, να θέλει ν’ αυξήσει το κοπάδι του. Όπως είναι γνωστό, αν δεν αυξήσεις το κοπάδι σου χάνεις κι αυτό που έχεις. Στην αρχή μάλιστα τα έκανε όλα σωστά: Παρατήρησε την κατάσταση στο κοπάδι του, δηλαδή ότι καινούργιες κατσίκες ανακατεύτηκαν με τις δικές του, και δεν καθόταν χαλαρός στο βουνό να παίζει τη φλογέρα του. Είδε την ευκαιρία, και αποφάσισε να την αρπάξει. Αντέδρασε ψύχραιμα και μετά, αφού έκανε υπομονή μέχρι το βράδυ κι έβαλε ήσυχα-ήσυχα ολόκληρο το κοπάδι στην σπηλιά του, χωρίς να κάνει σπασμωδικές κινήσεις που θα τρόμαζαν τις νέες κατσίκες, για παράδειγμα δένοντάς τις. Στη συνέχεια όμως τα έκανε όλα λάθος.

Στην κρίση φαίνεται ο άνθρωπος – άλλο ένα δίδαγμα γενικής χρήσης. Την επομένη στην κακοκαιρία, αντί ο βοσκός να μοιράσει ίσες, μικρότερες, μερίδες σε όλα τα ζώα του, παλιά και νέα, προτίμησε κατάφωρα τα νέα. Αν και ένα προσωρινό ξεβόλεμα δεδομένων των συνθηκών, δηλαδή της κακοκαιρίας και των νέων αφίξεων στο κοπάδι, θα ήταν αναμενόμενο και επομένως κατανοητό από τα ζώα του, παλιά και νέα, η άδικη συμπεριφορά του όμως όχι. Αν έπρεπε να επιλέξει μεταξύ των δύο, περισσότερη τροφή έπρεπε να πάρουν τα παλιά ζώα του, αφού τα νέα ήδη πήραν στέγη στην κακοκαιρία. Ακόμα καλύτερα όμως να έδινε ίσες μερίδες και να εξηγούσε με ειλικρίνεια την κατάσταση, αν τυχόν εγείρονταν παράπονα.

Μετά από μια τέτοια εξήγηση οποιοδήποτε παράπονο δεν θα ήταν δικαιολογημένο. Η επιλογή του να προτιμήσει τις νέες κατσίκες έναντι των παλιών έδωσε τα λάθος μηνύματα σε όλους: και στις παλιές, ότι δεν τις εκτιμά, και στις νέες, ότι η θέση τους είναι επισφαλής. Υπό κανονικές δηλαδή συνθήκες και οι παλιές κατσίκες πρέπει σιγά-σιγά ν’ αρχίσουν να φεύγουν από το κοπάδι (για την ευθύνη τους, αν μετά από αυτό το περιστατικό αποφασίσουν να μείνουν, θα μιλήσουμε άλλη φορά).

Επομένως, ο βοσκός δεν είναι άπληστος. Ανίκανος είναι.