Κρυπτονομίσματα: Τέλος ή νέα αρχή;

Όσοι από εμάς προλάβαμε το ξεφούσκωμα του Χρηματιστηρίου το 1990 μάθαμε πως η κατάλληλη στιγμή να βγει ένας επενδυτής είναι μόλις αρχίσει να ακούει για μετοχές στις ξαπλώστρες και στα καλοκαιρινά μπαρ. Όταν, επομένως, πριν λίγους μήνες άκουγα για κρυπτονομίσματα στο Μετρό ενώ χρηματιστηριακές με σπάμαραν για να αγοράσω, ήξερα ότι το τέλος ήταν κοντά. Πράγματι, αυτό συνέβη πριν λίγες μέρες στην Αμερική, όπου περιουσίες δισεκατομμυρίων κυριολεκτικά εξαερώθηκαν μέσα σε μια μέρα. Το χτύπημα για την αγορά κρυπτονομισμάτων ήταν συντριπτικό (όχι όμως τελειωτικό) και όλοι πλέον μιλούν για την «επόμενη μέρα».

Μεγάλο μέρος της συζήτησης για αυτή την επόμενη μέρα αφορά στη ρύθμιση των κρυπτονομισμάτων; Χρειαζόμαστε αυστηρούς κανόνες ή όχι;

Με τον όρο ρύθμιση εννοούμε βέβαια τον πλήρη έλεγχο από κεντρικές τράπεζες και κράτη, όπως ακριβώς συμβαίνει με το υπόλοιπο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για την ώρα κάτι τέτοιο φαίνεται αντίθετο με την ίδια τη φύση των κρυπτονομισμάτων, που είναι αποκεντρωμένη και, αντικειμενικά, αναρχική, αφού σε αυτόν τον τομέα καθένας κάνει ό,τι περίπου θέλει. Αν στο παιχνίδι μπουν κράτη και τράπεζες, τότε η ευελιξία θα χαθεί.

Θέλουμε όμως η ευελιξία να χαθεί; Τα κρυπτονομίσματα, μεταξύ άλλων, εξυπηρετούν την ανάγκη του ανθρώπου για ανωνυμία μέσα σε ένα σύστημα ηλεκτρονικής διακίνησης του χρήματος που, βασικά, παρακολουθείται. Αυτή η ανάγκη είναι σκόπιμο να εξυπηρετηθεί, αφού τελικά συνδέεται με την ελευθερία και τα ατομικά μας δικαιώματα. Είναι όμως και τόσο βαθιά που αργά ή γρήγορα κατάλληλες εναλλακτικές θα βγουν στην αγορά. Τα κρυπτονομίσματα, στην σημερινή ή σε μια άλλη μελλοντική και καλύτερη μορφή τους, φαίνεται να είναι η μόνη ορατή λύση στον ορίζοντα.