Δημοσιεύθηκε στο emea.gr, 15.02.2019. Ανήκει στην σειρά Ctrl-Alt-Del.

 

Ο δήμαρχος Χαλανδρίου έκανε έξι ολόκληρους μήνες για να αντικαταστήσει τον χλοοτάπητα στο γήπεδο ποδοσφαίρου του Δήμου. Αυτή η δουλειά κανονικά δεν παίρνει ούτε έναν.

Στη συνέχεια επιβεβαίωσε τις αθλητικές του ευαισθησίες αποθηκεύοντας γύρω-γύρω από τον στίβο αμέτρητους πράσινους κάδους σκουπιδιών. Δεν μυρίζουν, είναι καινούργιοι, απλά κάλυψαν τόσο το σκάμμα που υπήρχε εκεί όσο και άλλους χώρους που αθλούμενοι χρησιμοποιούσαν.

Το Σαββατοκύριακο όμως παρατήρησα ότι, λίγους μήνες πριν τις εκλογές, ο Δήμαρχος πέταξε (στην κυριολεξία, πάνω σε χορτάρια ούτε καν σε ίσιωμα) σε μια γωνιά του γηπέδου τις βάσεις για εκείνα τα μηχανήματα υπαίθριας εκγύμνασης που έχουν γεμίσει τις παιδικές χαρές και τα πάρκα παντού στην Αθήνα. Ποιος ξέρει πότε θα ολοκληρώσει το “έργο”, φαντάζομαι ότι το μόνο βασικό είναι να δουν οι επισκέπτες του γηπέδου τα νέα μηχανήματα. Εκλογές έρχονται, στο γήπεδο κάθε βδομάδα περνούν μια-δυο χιλιάδες άτομα, τον χλοοτάπητα θα τον έχουν ξεχάσει, οι κάδοι δυστυχώς φαίνονται, ας δουν έστω κάτι.

Σε όλους τους Δήμους της χώρας αυτή την περίοδο παρατηρεί κανείς μικρο-έργα και μικρο-εργασίες. Παιδικές χαρές που είχαν ρημάξει εξοπλίζονται, σπασμένα πεζοδρόμια φτιάχνονται, λάμπες που παρέμεναν καμένες για μήνες τώρα αντικαθίστανται.

Το τελευταίο εξάμηνο πριν τις εκλογές νομίζω ότι είναι το μόνο πράγμα που απασχολεί τον μέσο Έλληνα Δήμαρχο. Αμέσως μετά την εκλογή του έχει τη δυνατότητα να πέσει σε χειμερία νάρκη για 3,5 χρόνια. Στο τελευταίο όμως εξάμηνο οφείλει να βάλει τα δυνατά του. Όσα λεφτά εξοικονόμησε με την αδράνειά του τώρα πιάνουν τόπο, αφού μπορεί να τα χρησιμοποιήσει σε έργα και εργασίες, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ρίξει στάχτη στα μάτια των δημοτών του.

Θα μπορούσε φυσικά να πει κανείς ότι οι δήμαρχοι έμαθαν από τους πρωθυπουργούς. Πράγματι, σε πανελλήνιο επίπεδο αυτά έχουμε ζήσει τόσα χρόνια πια, και ακριβώς αυτό ζούμε και την περίοδο που διανύουμε τώρα. Γιατί λοιπόν κανείς να κατηγορήσει μόνο τους δημάρχους;

Όμως τα παραπάνω δεν τα σημειώνω για να κατηγορήσω ούτε τους Δημάρχους ούτε τους Πρωθυπουργούς. Αυτά έμαθαν, αυτά κάνουν. Αυτοί είναι το αποτέλεσμα των ψηφοφόρων τους, δεν προκάλεσαν αυτοί το πρόβλημα. Φαντάζομαι κι ελπίζω ότι το πρόβλημα θα λυθεί όταν καθένας μας αυτό-βελτιωθεί, και αρχίζει να ψηφίζει με καλύτερα κριτήρια. Μέχρι τότε έτσι θα συνεχίσουμε. Η γκρίνια δεν ωφελεί.

Αυτό που θέλω να πω με τα παραπάνω είναι, πάλι καλά. Ανακούφιση θέλω να βγάλει αυτό το κείμενο, όχι στεναχώρια. Πάλι καλά που οι Δήμαρχοι της χώρας έστω και την τελευταία στιγμή κάτι κάνουν. Θα μπορούσαν να μην κάνουν τίποτα. Όμως οι εκλογές τους πιέζουν. Η αξιολόγηση, γιατί οι εκλογές αξιολόγηση είναι, τους πιέζει. Κρίνονται, και πρέπει να δείξουν έργο. Ή έστω, κάτι. Αν δεν κρίνονταν το πιο πιθανό είναι να συνέχιζαν με τον παλιό, γνωστό ρυθμό τους. Ή και πιο χαλαρά ακόμα.

Να γιατί όλοι χρειαζόμαστε αξιολόγηση ανά περιόδους. Οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν στην αδράνεια. Στο βόλεμα, αν προτιμάτε. Η αξιολόγηση μας ταρακουνά, μας αφυπνίζει, μας αναγκάζει να κάνουμε κάτι. Έστω και αργά, έστω και τελευταία στιγμή. Όμως αυτό το κάτι μένει, αποτελεί τελικά το έργο μας. Χωρίς πίεση δεν γίνεται τίποτα.

Αξιολόγηση παντού λοιπόν. Είναι απαραίτητο εργαλείο για την κοινωνία μας. Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε, ποιος ξέρει, μπορεί πράγματι ο Δήμαρχος Χαλανδρίου να πάρει επιτέλους τους κάδους σκουπιδιών από το γήπεδο και να τους μοιράσει στις γειτονιές. Κάθονται εκεί ήδη καιρό, αλλά φαντάζομαι ότι περιμένει τις τελευταίες εβδομάδες πριν τις εκλογές για να τους διανείμει, ώστε η καλή εντύπωση στους ψηφοφόρους να έρθει πιο κοντά στην κάλπη. Μέχρι τον Απρίλιο, επομένως, δεν το βλέπω να ελευθερώνεται το σκάμμα του γηπέδου…